بررسی ارزش علائم و نشانه های بالینی هشدار دهنده در تشخیص زودرس و بهبودی مبتلایان به تومورهای نخاعی

تومورهای نخاعی از علل نادر ولی در عین حال جدی پیدایش علائم عصبی در اندام ها هستند.نحوه بروز علائم در این بیماریها به حدی متغیر است که بعضا تشخیص تومورهای نخاعی را مشکل می سازد.امروزه از روشهای تصویرنگاری پیشرفته برای تشخیص بیماری استفاده میشود، ولی عدم توجه به پاره ای از علائم بالینی هوشدار دهنده باعث میشود تا تشخیص با تاخیر انجام شود که این خود شانس برگشت علائم عصبی را کمتر میسازد. هدف از این مطالعه بررسی ارزش بالینی علائم هشدار دهنده در تشخیص زودرس و تاثیر آن در بهبود مبتلایان به تومورهای نخاعی است. این مطالعه یک مطالعه توصیفی و مقطعی بوده که برروی تمام بیماران مبتلا به تومور نخاعی انجام شده و سعی شده تا ارزش بالینی پاره ای از علائم و نشانه های کلیدی در افزایش شانس تشخیص زودرس بالینی و افزایش شانس بهبود بیماران مبتلا به تومورهای نخاعی نشان داده شود.در مجموع کلیه 30 تومور نخاعی عمل شده طی چهار سال در بیمارستان آیت ا.. کاشانی شهرکرد مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج از معاینه مستقیم بیماران و یافته های قبل و بعد از عمل جراحی در مراجعه های بعدی بیماران به کلینیک تخصصی در فرم جمع آوری اطلاعات ثبت گردید. 53 درصد بیماران مورد مطالعه زن و 47 در صد آنها مرد بودند. 8/26 درصد بیماران در گروه سنی60-51 سال قرار داشتند. یافته ها نشان داد شایعترین محل تومور با50 درصد در ناحیه توراسیک و شایعترین پاتولوژی مننژیوم (7/23%) بود. سندرم پلژی-پارزی اندام ها با 8/21 درصد شایعترین تظاهر بیماری بود. تومورهای ناحیه توراسیک و سرویکال همواره با علائم عصبی پلژی-پارزی و اختلال حسی و اسفنکتری تشخیص داده شدند، در حالیکه در ناحیه لومبار و لومبوساکرال درد و پارستزی علامت برجسته بیماری بود. بدلیل تاخیر در تشخیص و عدم توجه به پاره ای از علائم بالینی کلیدی در10 درصد بیماران متعاقب عمل جراحی تفاوتی در علائم بالینی ظاهر نشد و در60 درصد بیماران نیز به همین دلیل بعد از حدود سه ماه فقط یک درجه بهبود در معیارFRANKEL ظاهر شد. یافته نشان داد دقت در معاینه اولیه شامل توجه به نحوه انتشار درد و کیفیت درد در طول شبانه روز، وجود علائم BABENSKI & LHERMITTE و دفورمیتی ستون فقرات پزشک معالج را بطرف تشخیص اولیه هدایت کرده و معیار بسیار مناسبی برای کاندید کردن بیماران جهت انجام روش های تصویرنگاری گرانقیمت است. ازطرفی تشخیص تاخیری خود به تنهائی باعث عدم بهبودی و یا بهبودی ناقص بیماران میگردد.